Η ημέρα
αυτή προέβλεπε περιήγηση στις γύρω περιοχές.
Στο δρόμο απο Κομνηνά για Ξάνθη |
Στο ίδιο σημείο |
Πρώτος στόχος η Ξάνθη, ή μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, το φημισμένο ζαχαροπλαστείο
" Η νέα Ελλάς", με ανατολίτικα γλυκά που τελικά αποδείχθηκαν καλύτερα και από
τα αυθεντικά. Προγραμματίστε απαραίτητα μια επίσκεψη, είναι από τα μέρη που δεν
πρέπει να χάσει κανείς στην πόλη (προτείνω σεκέρ-παρέ με καϊμάκι αν και όλα είναι
αξιόλογα). Εν συνεχεία αποφασίσαμε να επισκευθούμε τα πομακοχώρια της περιοχής.
Με μια μικρή παράκαμψη χωματόδρομου βγήκαμε στα χωριά Σιρόκο και Γοργόνα,
Το τζαμί του χωριού Γοργόνα
όπου και αντικρίσαμε το πρώτο
μεγάλο τζαμί, το μεγαλύτερο που είχα δει ποτέ μου από κοντά ως τότε. Είναι μια
εικόνα που σου γεννά περίεργα συναισθήματα, αν σκεφθείς που βρίσκεσαι και τι παίζεται
στην περιοχή. Ίδια εικόνα στα χωριά Σμίνθη, Εχινός και Θέρμες, αρκετή φτώχεια,
πάρα πολλοί μουσουλμάνοι με ένδυση και τρόπο ζωής διαφορετικό από τον κλασσικό
χωριάτικο ελληνικό με έντονα ανατολίτικα στοιχεία και την τοπική γλώσσα να είναι
κάτι ακαταλαβίστικό, σίγουρα χωρίς σχέση με την ελληνική. Το απόγευμα βρεθήκαμε
στην αντίπερα μεριά, πάνω από το Παρανέστι, να ανεβαίνουμε προς το Αρκουδόρεμα.
Πολύ ωραίο δάσος (παρθένο δάσος
Ζαγκραντένια) και με αρκετά νερά για την εποχή. Το τελείωμα της ημέρας ήταν ίδιο
με το δοκιμασμένο της προηγούμενης, μπάνιο και καφές στην πισίνα
και τέλος ανελέητο φαγοπότι
στην ίδια ταβέρνα. Γυρίζουμε βράδυ και πριν ξαπλώσουμε πάμε να μαζέψουμε τα ρούχα
που είχαμε αφήσει στο μπαλκόνι από το απόγευμα. Γρρρρρρρρ.. Το αυτόματο πότισμα
δεν λυπήθηκε ούτε τα παντελόνια μας ούτε το τα κράνη μας που έβγαλαν την νύχτα
με πετσέτες μέσα.
