1) Δρόμοι
Σε τούρκικο έδαφος κάναμε περί τα 2900 Κμ (συνολικά 4300 Κμ Ελλάδα και Τουρκία). Προσωπικά τους βρήκα κακούς, αλλά δεν είχαμε όλοι την ίδια γνώμη. Έχουν συνήθως καλή χάραξη και καλή σήμανση όμως η άσφαλτος είναι απαράδεκτη. Μπορεί να μην είναι γλιστερή έχει όμως συνεχώς κυματώσεις που σε τραντάζουν πάρα πολύ, και μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα σου σπάνε τα νεύρα. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να υποφέρω, δεν άντεχα άλλο αυτά τα τραντάγματα. Τα λίγα κομμάτια αυτοκινητόδρομου είναι βάλσαμο, νιώθεις μετά από τόσο τράνταγμα ότι είναι στον αέρα (αυτοκινητόδρομους βρήκαμε στην περιοχή της Κων/πολης και της Σμύρνης). Με σπορ μηχανή δεν θα πήγαινα ποτέ, πρέπει να είναι σωστό μαρτύριο. Έχετε υπόψη ότι θα τρανταχτείτε για τα καλά, προετοιμάστε μπαγκάζια και μηχανή κατάλληλα.
2) Χρήματα
Αρκετά φθηνότερα από την Ελλάδα. Μόνο η βενζίνη είναι ακριβή (γύρω στις 350 Δρ το λίτρο). Φαγητό και διαμονή αρκετά φθηνότερα. Το μόνο πραγματικά εκνευριστικό είναι το ότι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από παντού. Σε οποιοδήποτε χώρο που έχει ενδιαφέρον και το γράφουν οι χάρτες σταματήσεις πρέπει να πληρώσεις και είσοδο και πάρκινγ σε διαφορετικούς τύπους. Συχνά και ο ίδιος ο χώρος έχει πολλαπλά εισιτήρια (άλλο το μουσείο στην Πέργαμο, άλλο το θέατρο, άλλο η Ακρόπολη, άλλο εισιτήριο πχ στο Top Kapi για να μπεις και άλλο για μπεις και στο χαρέμι).Τα μεγάλα νούμερα στα χαρτονομίσματα πάντως είναι πολλές φορές αστεία, κάντε μια προπόνηση με τα λεφτά της μονόπολης πριν πάτε, ίσως βοηθήσει:))
Τα χαρτονομίσματά τους έιναι όλα ίδια, με τον εθνικό ήρωα να εμφανίζεται σε διαφορετικά χρώματα
3) Άνθρωποι
Δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα, φιλικοί, ζεστοί, και πολύ εξυπηρετικοί, μερικές φορές υπερβολικά δουλοπρεπείς. Πάντως οι εστιάτορες είναι γάτοι και ξέρουν να φερθούνε. Εξαιρείται ως ένα βαθμό η Σμύρνη που μας φάνηκε λίγο εχθρική. Δυστυχώς δεν ξέρουν αγγλικά και η επικοινωνία είναι δύσκολη. Τα γερμανικά φάνηκαν χρήσιμα πολλές φορές σε ξενοδοχεία και άλλα μέρη, ενώ οι ίδιοι άνθρωποι δεν γνώριζαν αγγλικά
3) Διατροφή
Στην αρχή έχει πλάκα, πήζεις στο κεμπάπ. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα γίνονται λίγο δύσκολα, δεν έχεις και πολλές επιλογές. Φρέσκος χυμός δεν υπάρχει ενώ οι υπόλοιποι που φτιάχνονται με νερό είναι αμφιβόλου ποιότητος, νερό μόνο εμφιαλωμένο, γαλακτοκομικά όχι, λαχανικά όχι τι μένει;;;; Εγώ έχασα πάντως 3-4 κιλά τις μέρες αυτές. Φροντίστε να έχετε αρκετά (2 κουτιά) φάρματα για διάρροια και εντερικές διαταραχές, θα τα χρειαστείτε!
4) Διαμονή
Επειδή ήμασταν αρκετά άτομα ψάχναμε μόνο για ξενοδοχεία, αλλά δεν νομίζω να υπάρχουνε δωμάτια στα ελληνικά πρότυπα. Η τιμή και η καθαριότητα ποικίλου, πάντως δεν θα χρειαστεί να δώσετε πάνω από 15.000δρχ για τα πιο καλά 3 αστέρων ξενοδοχεία, ενώ ο μέσος όρος είναι κάτω από τις 10.000 Δρ
5) Οχημα
Πιστεύω ότι σε περιπτωση που χρησιμοποιούσαμε οποιοδήποτε άλλο όχημα πέρα από τη μηχανή, θα είχαμε χάσει πολλά από το ταξίδι μας, αλλα ιδιαίτερη απώλεια θα ήταν η ευκολία στην επαφή με τους ανθρώπους. Η μηχανή για τον περισσότερο κόσμο εκεί είναι κάτι αξιοπερίεργο, προκαλεί την περιέργει. Στις στάσεις μας, ειδικά στις λιγότρερο τουριστικές περιοχές, δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο φαινόμενο να αρχίζουν να μαζεύονται γύρω γύρω άνθρωποι κοιτώντας με ενδιαφέρον και απορία την ιεροτελεστία αποβίβασης (βγάλε κράνος, βγάλε μπουφάν, ζώνη μέσης, γάντια, μπανάνες κτλ κτλ). Συνηθως μετά από αυτές τις κινήσεις εντυπωσιαζόταν, αλλά ενδιαφέρον εκδήλωναν και για άλλα όπως το όνομα της κατασκευάστριας εταιριας την οποία μάλλον έχουν σε μεγάλη υπόληψη. Συνήθως αποτελούσε αφορμή για να έρθουν γελώντας και να μας πιάσουν την κουβέντα, να σχολιάσουν το όνομα της μηχανής, να ρωτήσουν πόσο κάνει (η τιμή, σε δολλάρια, τους φαινόταν αστρονομική), να ρίξουν μια ματιά στο κοντέρ ή να ρωτήσουν πόσα πιάνει (!), από πού είμαστε κτλ κτλ. Εν συνεχεία εντυπωσιασμένοι αλλα ικανοποιημένοι αποφάσιζαν άξιζε να κάτσουν στη σκηνή να δούν τι άλλο περίεργο μπορεί να ακολουθήσει, και βέβαια μια μικρή κουβεντούλα (στα πλαίσια των δυνατοτήτων για αμοιβαία κατανόηση) ήταν ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί ηα κατάσταση
