Καρδαμύλη - Ταίναρο

Η περιγραφή ξεκινάει απο την Καλαμάτα όπου βρεθήκαμε ένα πρωινό Σαββάτου για κάποιες προσωπικές υποθέσεις. Ο καιρός υγρός με διαστήματα βροχής. Άμεσος στόχος η Καρδαμύλη, η ευθεία όμως ως γνωστών συνήθως έχει το μικρότερο ενδιαφέρον. Γιατί να μην βγούμε Καρδαμύλη περνώντας πρώτα απο το νοτιοδυτικό τμήμα του Ταϋγέτου;

Ξεκινάμε νοτιοανατολικά απο τον κεντρικό δρόμο αλλά σύντομα στρίβουμε αριστερά πρός Ελαιοχώρι. Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε (σε άσφαλτο) προς τι βουνό, με εντυπωσιακή θέα στον Μεσσημιακό και την Καλαμάτα.

Η καλαμάτα με βαριά συννεφιά

Μετά απο λίγη ώρα και ενώ η βροχή έχει ξαναρχίσει αρχίζει το χώμα. Πολύ καλής ποιότητας χωματόδρομοι, με ψιλό χαλικάκι που βοξθάει ακόμα και με βροχή (το φαλακρό πίσω λάστιχο βέβαια δεν καταλάβαινε απο τέτοια...). Συνεχίζουμε μετά τα Ριζιανά προς Κρύα Βρύση, σε ένα παραμυθένιο τοπίο, με έλατα και πλύ ομίχλη

Βατοί οι χωματόδρομοι της περιοχής...	.. αλλα η ομίχλη πολύ πυκνή

 

 

όμως σύντομα αναγκαζόμαστε να τερματίσουμε την όμορφη αυτή παράκαμψη καθώς κάτι η βροχή που δυναμώνει, κάτι η ομίχλη που γίνεται πολύ πυκνή και δεν αφήνει πολλά περιθώρια να βρεί το σωστό δρόμο (αρκετές διακλαδώσεις) σε συνδιασμό με το ακατάλληλο για τις συνθήκες ελαστικό δεν μας ενέπνεαν εμπιστοσύνη. Κρίμα γιατί φαίνεται το μέρος να αξίζει περισσότερο χρόνο. Κατεβαίνουμε ξανά στον κεντρικό δρόμο, και μετά απο λίγο φτάνουμε στην όμορφη Καρδαμύλη.

Η Καρδαμύλη είναι μια πολύ όμορφη, μικρή πόλη, προσφέρεται για περπάτημα (ειδικά η παλαιά πόλη), μπάνιο οταν ο καιρός το επιτρέπει, και γενικότερη καλοπέραση. Ευτυχώς το απογευματάκι ο καιρός άνοιξε και μπορέσαμε να την εξερευνήσουμε.

    

Την επόμενη ημέρα φεύγουμε με προορισμό το μεσαίο ποδαράκι της Πελοποννήσου. Οδηγείς με τη θάλασσα απο τη μια μεριά και το αγριο μανιάτικο τοπίο με τα πετρόσπιτά του απο την άλλη (που όσο πάς νοτιότερα τόσο σου αποκαλύπτεται)

   

Το σπήλαιο του Διρού σίγουρα αξίζει μια στάση, καθώς είναι μοναδική εμπειρία η ξενάγηση με τις βάρκες μέσα σε αυτό. Συνεχίζουμε νότια και σύντομα φτάνουμε στον γραφικό Γερολιμένα, ένας οικισμός που μπορεί άνετα να σου κρατήσει το ενδιαφέρον για μια ημέρα, ενώ σίγουρα το κολύμπι εκεί πρέπει να είναι απολαυστικότατο, τα νερά φαινόταν πεντακάθαρα (και αν δεν είναι εκεί, που είναι δηλαδή...)

Επόμενη αξιόλογη τοποθεσία στο δρόμο προς το ακρωτήρι, η Βάθια. Σίγουρα θα την έχετε δεί σε κάποιο σίριαλ της ελληνική τηλεώρασης ή σε κάποια αφίσα του ΕΟΤ, είναι απο τους πιο γραφικούς παραδοσιακούς οικισμούς.

   

Τα περισσότερα κτήρια έχουν αναπαλαιωθεί απο τον ΕΟΤ με πολλές ελπίδες για τουριστική αξιοποίηση, κάπου όμως το σχέδιο ναυάγησε και τα ωραία αυτά πυργόσπιτα τα τρώει η ερημιά ξανά...

Πιο νότια δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρα μόνο το ακρωτήρι. Ο δρόμος (περιέργως) συνεχίζει (και μετά τη διακλάδωση προς Μαρμάρι) σε άσφαλτο μέχρι τέλους. Μετά τίποτα... εδώ τελειώνει η ευρωπαϊκή ήπειρος. Μπορείτε να συνεχίσετε απο .. Αφρική!

Ανηφορίζουμε απο την ανατολική μεριά προς Κότρωνα, περνώντας απο μισοεγκαταλελειμένα μανιάτικα χωρια, και απίθανη θάλασσα στα δεξιά μας

Ο δρόμος κουραστικός, με άσχημη άσφαλτο και στροφές, θέλει προσοχή ("Προσοχή τα παιδιά μας" !!! .. σίγουρα θα καταλάβετε επι τόπου γιατί το αναφέρω... :))))). Τελευταία στάση πρίν την επιστροφή το πάντα όμορφο Γύθειο. Απο εκεί και δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει κανείς εκτός ίσως απο ένα γαλακτομπούρεκο στη Σπάρτη :)