Λίμνη Πλαστήρα (χωρίο μου χωριουδάκι μου!) - Μέτσοβο

Παρασκευή μεσημέρι, ξεμπερδεύουμε λίγο νωρίτερα με υποχρεώσεις και την κάνουμε για Λαμία. Με τα εργα να εχουν ολοκληρωθεί μετά το καλοκαίρι του 2001, η έξοδος απο την πόλη γίνεται σχετικά εύκολα, χωρίς την παλαιά ταλαιπωρία μέχρι Κιφησιά. Ο δρόμος για Καρδίτσα βγαίνει πολύ πιο σύντομα απο οτι υπολογίζει κανείς, καθώς είναι ανοικτός και χωρίς πολύ κίνηση συνήθως. Ειδικά το 'νέο' κομμάτι στο Δομοκό είναι ερκετά απολαυστικό πία, ενώ παλαιότερα ήταν μια δοκιμασία. Απο την Καρδίτσα ο πιο σύντομος δρόμος προς τη λίμνη είναι η άνοδος μέσω Μοσχάτου, επειδή τον έχω κάνει όμως πολλές φορές είπα να πάμε απο ενα διαφορετικό δρόμο, προς Καλλίθηρο. Απο εκεί μπορείς να βγείς Καστανιά (κοντά στο φράγμα) μέσω ασφάλτου, η καλύτερα ακόμα να πάς προς μονή Πέτρας. Η μονή αυτή έχει μεγάλη ιστορία και καλό θα ήταν να κάνετε μια στάση αν την βρείτε όμως ανοικτή. Μετά απο το χωριό Καταφύγι υπάρχει ενα κομμάτι καλού χωματόδρομου που βγάζει στον περιφερειακό της λίμνης. Το χωματόδρομο αυτό τον έβλεπα απο μικρός απέναντι απο το χωριό μου (Λαμπερό) και ήθελα πάντα να δώ που βγάζει, γιαυτό και τον διέσχεσα με κάποια σχετική συγκίνηση (ενώ ταυτόχρονα αντίκρυζα και τα πατρικά εδάφη.

(Αριστερά η Καστανιά, δεξιά το Λαμπερό! Στον 'κρατήρα' που φαίνεται πίσω τους υπάρχει η λίμνη)	Απο την πλατεία του Λαμπερού. Η κορφούλα στο κέντρο είναι το Καταφύγι

Τα Λαμπερό μάλλον δεν θα σας ενθουσιάσει αν αποφασίσετε να το επισκευθείτε, δεν έχει καμία τουριστική υποδομή ενώ διατηρεί μια ατμόσφαιρα περασμένων ετών (λγι πολύ τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και 20 χρόνια απο όσο θυμάμαι!). Ετσι που το περιγράφω βέβαια, δεν ακούγεται και ασχημα μια επίσκεψη και εκεί! Πάντως για διαμονή μην ψάξετε εδώ (εκτός και είστε και εσείς απο εκεί!) αλλά παρακάτω στην Καστανιά ή στη δυτική πλευρά της λίμνης όπου υπάρχει και αρκετή τουριστική ανάπτυξη. Εμείς πάντως μείναμε εκεί για το βράδυ, παρέα με συγγενείς και καλό φαγητό...

Την επόμενη το πρωί φύγαμε νότια για φράγμα. Το καμμάτι μέχρι την καστανιά είναι ορεινή διαδρομή, πανέμορφη, με πολύ μάυρο έλατο και θέα στη λίμνη.

Βουνό και λίμη, διαδρομή που μένει...	Η θέα στη λίμνη απο το κτήμα μας :))

Ένα-δυο χιλιόμετρα μετά το Λαμπερό, μια παράκαμψη αριστερά οδηγεί στο εκκλησάκι του Προφήτου Ηλία, οι περισσότεροι χάρτες δεν το δείχνουν, αλλά εγώ το ξέρω καλα..... Μια επίσκεψη εκεί ήταν απαραίτητη καθώς είχα πάνω απο 10 χρόνια να πάω, στο εκκλησάκι που βαφτήστικα!!! Αφού εξιστόρησα στη συνοδηγό τους σχετικούς τοπικούς θρύλους, έφυγα (λιγο συγκινημένος, ξανά...) για Καστανιά και το φράγμα

Κοντά στη Μούχα	Το φράγμα

Μετά το φρ'αγμα στα αριστερά υπάρχει μια παράκαμψη που οδηγεί σε ένα πεστροφείο. Αν είναι μεσημέρι και πεινάτε, μια στάση εκεί είναι επιβεβλημένη!

Η δυτική πλευρά είναι πολύ ανεπτυγμένη τουριστικά πλέον (πρίν 10 χρόνια δεν υπήρχε τίποτα.....) αλλά κατα τη γνώμη μου σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τη φυσική ομορφία της ανατολικής. Εξαίρεση κατά τη γνώμη μου το ορεινό χωριό Νεραιδα (ισως βέβαια να μην είμαι αντικειμενικός λόγω αναμνήσεων απο την παιδική ηλικία απο τις γύρω περιοχές), το οποίο φαίνεται πολύ.. αρχοντικό.

Συνεχίζουμε προς Πύλη μέσω Μουζακίου Στη συνέχεια πάμε προς Ελάτη (αρκετά ανεπτυγμένο) και Περτούλι (περισσότερο έρημο απο οτι περιμένει κανείς για παρα τω χιονοδρομικό κέντρο οικισμό). Μεχρι εδώ υπάρχει αρκετό δάσος αλλα σιγά σιγά το τοπίο αρχίζει να αγριεύει. Συνεχίζουμε προς Πολυθέα (αγνοούμε αυτή τη φορά τις προκλητικές πινακίδες που δείχνουν προς Καλαρίτες) οπου και ο δρόμος χωρίζει δυτικά και ανατολικά. Αν μπορείτε να πατήσετε σε χώμα (με σχετικά καλό δρόμο) πάτε δυτικά προς χλικι και μετά απο 23 Κμ (απο το Χαλίκι) έχετε φτ΄σει στο Μέτσοβο. Αν όχι, πάτε ανατολικά προς Καλαμπάκα, και επιστρέφετε απο τον κεντρικό δρόμο Καλαμπάκα-Μέτσοβο, ωραία διαδρομή αλλά κανεις επιπλεον πάνω απο 100 Κμ.

Τοπίο στο Περτούλι...

Εμείς διαλέξαμε τη σύντομη διαδρομή, κυρίως για το ενδιαφέρον και την ομορφιά που παρουσιάζει. Μετά το Χαλίκι αρχίζεις να ανεβαίνεις για να περάσεις τηνκορυφή (γύρω στα 1900 μ) και να βγείς απο πίσω στο Μέτσοβο. Το τοπίο αλπικο, με ένα καταπληκτικό εντονότατο πράσινο χορτάρι, που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί! Κρύο, πολύ ερημιά και αγνή φύση.. Με αυτές τις συνθήκες, το Μέτσοβο έρχετε νωρίτερα απο οτι θές, η ανάμνηση όμως μένει...

Το Χαλίκι. Πίσω απο αυτά τα βουνά είναι το Μέτσοβο	..τυπικό δείγμα της διαδρομής....	Στα ψηλότερα σημεία, το τοπίο είναι μοναδικό, σας ψεύτικο!

Το Μέτσοβο είναι πολύ γραφικό χωρίο, δεν χρειάζεται συστάσεις. Η διαμονή μας αφησε πολύ καλές αναμνήσεις, όπως και τα ντόπια κρέατα (λουκάνικα και παϊδάκια συγκεκριμένα!). Πάντα τέτοια..... Διαδρομές εκεί γύρω υπάρχουν πάρα πολλές, αλλά κάτι η κούραση που είχε μαζευτεί, ο περιορισμένος χρόνος με ήλιο και οτι μερικές τις έχουμε κάνει παλαιώτερα, δεν μας άφησαν πολύ όρεξη για εξερευνήσεις, εκτός απο μια βόλτα στη λίμη του Αωού, που δε λέει όμως πολλά πράγμα (ειδικά αν εχεις περάσει πιο πρίν απο τη λίμνη του Πλαστήρα...), περισσότερο με νερόλακος μου φάνηκε!
( Άλλη δοκιμασμένη διαδρομή που την προτείνωα μέσως μετά την άφιξή σας, είναι το κεντρικό καφενείο στην πλατεία, πρώτο τραπέζι και τσιπουράκι με μεζέ.... )

Το Μέτσοβο	Στις όχθες τις λίμνης του Αωού

Ξύπνημα Κυριακή πρωί (....) με ένα βάρος στην καρδιά.. ημέρα επιστροφής. Οταν τελικά ξεκκολήσαμε απο το Μέτσοβο (μετά απο καφέδες, τυρόπιτες, άραγμα κτλ κτλ..) φύγαμε απο τον κεντρικό δρόμο προς Καλαμπάκα. Όμορφος δρόμος (συνέχεια της όμορφης διαδρομής που ξεκινά απο Γρεβενά, ποταμό Βενέτικο κτλ...), μια στάση στα Μετέωρα, μετά επιστροφή προς Αθήνα. Μεγάλο λάθος να έρθουμε απο Λιβαδειά, καθώς ολοι οι τρελλοί με τα αυτοκίνητα που ερχόταν απο το αντίθετο όπως έμαθα εκ' των υστέρων ήταν οι θεατές του ράλυ Ακρόπολης!!!!!!!!

Στην Κατάρα, χωρίς χιόνια! (Το κράνος λειτουργεί ως σκούφος, καλοκαιριάτικα...)	Πρός Καλαμπάκα...