Συναντηθήκαμε γύρω στις 7 το πρωί στο "ΤΣΑΦ", ο Γιώργος με το transalp του 89, Τηλέμαχος και Μαρία με το ζαχαρί του 97 και εγώ με την Τασούλα και το πιο όμορφο(!) transalp. Με καλές καιρικές συνθήκες και δροσιά λόγω ώρας ξεκινήσαμε για πάνω, κάνοντας πρώτη στάση στο Λεβέντη. Γρήγορα συνεχίσαμε για να κάνουμε την πρώτη καλή στάση στα Τέμπη. Ωραίο μέρος αλλά έχει 'βαρύνει' πολύ λόγω της υπέρμετρης παρουσίας των μαγαζιών με σουβενίρ και λοιπές αηδίες, η δροσιά πάντως παραμένει πάντα ανακουφιστική.
Στην επόμενη στάση στο Βασιλούδι (κάπου μετά την Χαλκιδική) είχαμε την πρώτη επαφή
με τα τοπικά αναψυκτικά fanta-clones (θα καταλάβετε παρακάτω). Αν και η παραλία
μετά τη Χαλκιδική είναι αρκετά ανεπτυγμένη, η Καβάλα πρέπει να είναι το στολίδι
της περιοχής. Δεν προλαβαίναμε να την εξερευνήσουμε (μόνο μια στάση για παγωτό)
η πρώτη εντύπωση πάντως είναι θετικότατη. Επόμενη πόλη η Ξάνθη, και για πρώτη
φορά συναντάμε και ένα μιναρέ, εικόνα στην οποία δεν ήμασταν συνηθισμένοι (ακόμα).
Γρήγορο πέρασμα από εκεί και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τα βουνά προς Βουλγαρία
μέσα από πολύ ωραία η διαδρομή, σε ωραιότατο δάσος. Καταλήξαμε στα Κομνηνά (γύρω
στα 40 Km από Ξάνθη) όπου είχαμε κάνει κράτηση στον ωραιότατο ξενώνα ΗΝΙΟΧΟ
(http://www.geocities.com/meandros.geo/informations.htm),
από τον οποίο έχουμε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μετά από όλα αυτά τα χιλιόμετρα
της πρώτης μέρας, τι πιο ξεκουραστικό από μια βουτιά στην πισίνα.. Η έκπληξη
όμως ήρθε στο τέλος της βραδιάς, στην ταβέρνα του χωριού (στην κεντρική πλατεία
του χωριού με το μεγάλο δέντρο). Ντόπια κρέατα καταπληκτικά, λουκάνικα, παϊδάκια
και μπιφτέκια απίστευτης νοστιμιάς, και σε τέτοιες ποσότητες ώστε να ταΐσουμε
άνετα όλους τους σκύλους της περιοχής. Ναρκωμένοι, με επικίνδυνες ποσότητες
χοληστερόλης και λίπους να κυκλοφορούν μέσα μας, κατευθυνθήκαμε προς τα κρεβάτια
μας. Θυμάμαι να πηγαίνουμε προς τα δωμάτια, μετά... Ένα κενό )))
